شيطان در عيد غدير فرياد كشيد .:

 يكى از جاهايى كه شيطان فرياد كشيد، فرزندان خود را جمع كرد و

 درد دل خود را براى آنان باز گفت و راه چاره اى خواست ، روز عيد غدير بود.

كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله وسلم على بن ابى طالب را خليفه بعد از خود آن گاه

خواند.
جابر از امام محمد باقر عليه السلام نقل مى كند كه آن حضرت فرمود:

 زمانى كه رسول اكرم صلى الله عليه و

آله وسلم در عيد غدير خم دست على را گرفت ، بلند كرد و به مردم معرفى نمود و جانشين بعد از خود قرارش داد. شيطان در ميان لشكريان خود

 نعره اى كشيد كه تمام لشكريان و اولاد او در هر كجا بودند اطراف او فرود آمدند و

گفتند: اى مولاى ما!

چه مصيبتى به تو رسيده اين قدر ناراحتى ؟

 ما تا به حال فريادى

. از اين وحشتناك تر از تو نشنيده بوديم !
شيطان به آنها گفت : اين پيغمبر امروز

 كارى را انجام داد كه اگر به آخر رسد و عملى شود كسى تا روز قيامت ،

خدا را معصيت و

 نافرمانى نمى كند - همه به سوى دين و تقوا و - خداشناسى ، ولايت و امامت پيش مى

 روند، از راه رستگارى قدم فراتر نمى گذارند - گفتند: اى بزرگ ما! ناراحتى به خود

 راه مده ، ماءيوس

 مباش ، تو كسى هستى كه آدم را از بهشت بيرون كردى ، او را بدبخت

 نمودى ، براى اين امر مهم هم ، در آينده فكرى خواهى كرد - در همين موقع منافقين كه

در جمعيت بودند،

گفتند

: اين مرد از روى هوا و هوس حرف مى زند، نه اين كه دستور

خداوند باشد!
آن دو نفر (ابوبكر و عمر) به هم گفتند:

او (حضرت رسول صلى الله عليه و آله وسلم ) ديوانه شده

كه چنين كارى را انجام داد. آيا نمى بينيد چگونه

چشمان او در كاسه سرش دور مى زند مى چرخد. سپس شيطان رو به طرف داران خود كرد و گفت

: آيا مى دانيد من در گذشته با آدم در آويختم و او را از بهشت بيرون كردم ؟ آنها

گفتند: چرا؟
شيطان گفت : آدم عهدى با خدا بسته بود فراموش كرد و نقض نمود، ولى

به خدا كافر نشد و

او را پرستش مى كرد.

اين قوم و جمعيت (از جمله ابوبكر و عمر

( عهدى كه با خدا بسته

 بودند شكستند و به خدا و رسولش كافر شدند.
پس از آن كه حضرت

رسول صلى الله عليه و آله وسلم رحلت نمود، مردم در سقيفه بنى ساعده اجتماع كردند و

 حق را از على گرفتند، ابوبكر را روى كار آوردند. شيطان تاجى بر سر گذاشت ، لباس كبر

و بزرگى پوشيد، منبرى اختيار كرد و بالاى آن رفت و جميع لشكريان خود را از سواره

نظام و پياده دور خود جمع كرد. به آنها گفت : شادى كنيد، مجلس ساز و آواز برپا سازيد، خوشحالى نماييد –

چون با اين كلماتى كه منافقين مى گويند و به آن حضرت توهين

 مى كنند - ديگر كسى خدا را اطاعت و عبادت نمى كند

تا وقتى امام زمان آنها

 بيايد و مردم را

 به راه مستقيم برگرداند.
جابر مى گويد: بعد، امام باقر عليه السلام اين آيه را

 تلاوت فرمودند:
و لقد صدق عليهم ابليس ظنه فاتبعوه الا فريقا من المومنين
((شيطان ظن و گمان باطل

خود را به عنوان صدق و حقيقت در نظر مردم جلوه داد مردم او را اطاعت

 نمودند، مگر

 عده اى از مؤمنان كه او را اطاعت نكردند
تاويل آيه چنين است :

 وقتى منافقان در غدير

خم گفته بودند: آن حضرت از روى هوى حرف مى زند، ابليس گمان كرده بود كه بعد از رحلت

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مردم امامت را رها خواهند كرد. ظن ابليس به

حقيت تبديل شد و همه امامت را رها كردند مگر چند نفر