سایه گمگشته ای در یک کویرم کیستم

پرسشی بی پاسخم در جستجوی کیستم

یک قدم تا انتهای دردهایم مانده است

منتظر تا اینکه باز آیی ، بگویی کیستم

روی دوش خسته ام آواری از دلواپسی ست

از کدامین سمت می آیی ، بگو می ایستم

روبروی آینه تصویر خود گم کرده ام

عمری اما در کجای آینه می زیستم

بی تو حتی در نگاه  لحظه ها هم نیستم